Γουίλιαμ Γουόρντσγουορθ - Τρία ποιήματα

Ένας ύπνος σφράγισε το πνεύμα μου

Ένας ύπνος σφράγισε το πνεύμα μου

Δεν είχα ανθρώπινους φόβους :

Φαινόνταν σαν ένα πράγμα που δεν μπορούσε να αισθανθεί

Το άγγιγμα των επίγειων χρόνων .

Καθόλου κίνηση δεν περικλείει τώρα , διόλου δύναμη

Ούτε ακούει μήτε βλέπει

Παρασυρμένη στης γης την καθημερινή περιστροφή ,

Με βράχους και πέτρες και δέντρα .

Η καρδιά μου αναπηδά

Η καρδιά μου αναπηδά όταν κοιτάζω

Ένα ουράνιο τόξο στον ουρανό :

Έτσι ήταν όταν η ζωή μου άρχισε

Έτσι είναι τώρα που είμαι ενήλικος

Έτσι να  'ναι όταν γεράσω

Διαφορετικά ας πεθάνω !

Το παιδί είναι πατέρας του άντρα

Και θα μπορούσα να ευχηθώ οι μέρες μου να'ναι

Δεμένες η μία στη άλλη με φυσική ευλάβεια .

Κατοίκησε ανάμεσα στους απάτητους δρόμους

Κατοίκησε ανάμεσα στους απάτητους δρόμους

Δίπλα στις πηγές του Νταβ ,

Μια υπηρέτρια που δεν υπήρχε κανείς να παινέψει

Και πολλοί λίγοι ν' αγαπήσουν .

Μια βιολέτα πλάι σε χορταριασμένη πέτρα

Μισοκρυμμένη απ΄το μάτι !

- Όμορφη σαν άστρο , όταν μόνο ένα

Λάμπει στον ουρανό .

Έζησε άγνωστη , και λίγοι θα μπορούσαν να ξέρουν

Πότε η Λούσυ έπαψε να υπάρχει

Αλλά είναι στο μνήμα της , και , ω ,

Η διαφορά με ' μένα !

Μετάφραση : Ηλίας Κεφάλας