Κώστας Λάνταβος, ΚΒ

ΚΒ΄

Θα μείνω άγρυπνος τη νύχτα

θα κάνω συντροφιά στη Νύχτα –

ποιος το μπορεί νάναι μονάχος στη ζωή;

Θα μείνω ολομόναχος τη νύχτα

ν’ ακούσω τη βροχή που πέφτει ανυστερόβουλη –

όταν η βροχή θρηνώντας τραγουδάει

είν’ ο Θεός που λέει το παράπονό του.

Η νύχτα ποτίζει με το λευκό της αίμα

τον ροδόκηπο όπου αναπαύεται η ψυχή μου.

Θα μείνω άγρυπνος τη νύχτα –

η νύχτα είν’ ένας άλλος τόπος

να γδύνομαι απ’ τον εαυτό μου.

Από Τα ευτελή και τα σπουδαία, Αρμός, Αθήνα 2013