Ουίλιαμ Μπλέηκ - Δύο ποιήματα

Μην προσπαθείς ποτέ να πεις τον έρωτά σου

Μην προσπαθείς ποτέ να πεις τον έρωτά σου

γιατί κανένας δεν μπορεί .

Θυμήσου πως το αεράκι πνέει

αόρατο μες στη σιωπή .

Μα εγώ εξομολογήθηκα τον έρωτά μου

και της καρδιάς φανέρωσα τον πόνο .

Τρέμοντας , παγωμένος , φοβισμένος

δε θέλει άλλο να μείνει πια .

Κι αμέσως όταν έφυγε

κάποιος διαβάτης πέρασε

σαν σύννεφο σιωπής αόρατος :

τον πήρε αναστενάζοντας μαζί του .

Η θλίψη του νηπίου

Στέναξε η μάνα μου . Ο πατέρας μου έκλαψε

Μες στον επικίνδυνο κόσμο βρέθηκα μ' έναν πήδο

αβοήθητο , γυμνό , σκούζοντας δυνατά :

σαν δαίμονας σε σύννεφο κρυμμένος .

Παλεύοντας μέσα στα χέρια του πατέρα μου

ασφυκτιώντας μέσα στις φασκιές μου

δεμένο κι αδύναμο σκέφτηκα καλύτερα

στης μάνας μου το στήθος να χωθώ .

Μετάφραση : Ανδρέας Αγγελάκης