Σπείρα-Σπείρα, Χαϊ-Χο (από την Δωδέκατη Νύχτα του Σαίξπηρ)

Όταν και εγώ ήμουνα μικρό παιδί

με Χαϊ-χο, αέρα και βροχή

την κάθε τρέλα είχα κλειδί

γιατί έβρεχε όλο και πιο πολύ

Κι όταν ήμουν αγόρι ζωηρό

με Χαϊ-χο, αέρα και βροχή

απάτες έκανα σωρό

γιατί έβρεχε όλο και πιο πολύ

Κι όταν πήρα γυναίκα ντροπαλή

με Χαϊ-χο, αέρα και βροχή

στο χρόνο μου ‘γινε σκυλί

γιατί έβρεχε όλο και πιο πολύ

Κι όταν με πήρανε πια τα γηρατειά

με Χαϊ-χο, αέρα και βροχή

έπινα, ξόδευα λεφτά

γιατί έβρεχε όλο και πιο πολύ

Όλοι μας ζούμε εδώ σ’ αυτή τη γη

με Χαϊ-χο, αέρα και βροχή

και να το τέλος δεν αργεί

ε, τότε ας βρέχει πιο πολύ